Por: Isidro X. López Novo

Rondeau das señoras donas pintadas no ouso do Vilar, no século XIV, cheirando unha frol


LE VERSE

Ese vento de seda é o tempo que pasa.
Soñades a doce primavera de antano
nesa frol que refrexa o seu van no negro pozo dos vosos ollos?

                Le temps s'en va!

-Esas volvoretas que abanan a raiola do sol
son as suas tocas cobixando as pálidas frontes.
Soñaredes aínda no ouso do Vilar os soñares do tempo pasado?

                Le temps s'en va!

Ese enorme silencio cristaíño e dourado!
Si vos agora falares, miñas donas amigas,
a vosa voz enchería, como unha fonte de ágoa, o vaso do silencio?

                Le temps s'en va!

Ei, donas do Vilar! Erguede os finos rostros e sorride,
que andan galáns de corte con soedades de vós!
Agás que prefirades vélos morrer de amor,
                Le temps s'en va.
                Le temps s'en va.
                  mes dames!


L'ENVOI

De todolos amores o voso amor escollo:
Miñas donas Giocondas, en vós ollo
todalas damas que foron no país,
unhas brancas camelias, outras froles de lis.

Le temps s'en va! Ou dádesme ese bico
que cheira a rosas de abril do Mil e Pico
ou finarei chorando na miña soedá,
namentras envellezo: Le temps, le temps s'en va!

7 episodios disponibles